In Italië bestaat een eerder uitzonderlijk maar ‘gevaarlijk’ juridisch fenomeen, de usocapione.
Door het loutere bezit en gebruik van een zaak kan dit goed na verloop van tijd de eigendom worden van de gebruiker.
Er zijn gelukkig wel diverse voorwaarden: het bezit moet doorlopend en zichtbaar zijn, het is de bedoeling dat diegene die de eigendom onderhoudt of productief maakt of louter in stand houdt daarvoor beloond wordt met het definitieve gebruiksrecht.
Vooral in de landbouw is dit een meer voorkomend fenomeen. Buurman boer gebruikt al sedert jaren een ver afgelegen schijnbaar verlaten stuk grond voor zijn schapen en wat maïsteelt en na verloop van tijd is dat stuk grond niet langer bruikbaar voor de eigenaar.
Voor vastgoed is de periode 20 jaar, voor gronden 15 en voor roerend goed 10 jaar. Wanneer er goede trouw is en een juridische titel (bvb. iemand koopt ter goeder trouw op basis van een schijnbaar rechtsgeldig contract van iemand die zich ten onrechte als de eigenaar voordeed) worden die termijnen verkort tot 10, 5 en 3 jaar.
De bedoeling van dit systeem is dus de ‘stilzittende’ eigenaar als het ware te sanctioneren ten opzichte van de bezitter die het goed daadwerkelijk gebruikt, in leven houdt en doet opbrengen.
Beetje vreemd systeem maar toch alweer iets om met rekening te houden bij een eventuele aankoop in Italië, die charmante geitjes op een verder afgelegen stuk van je land zouden wel eens minder leuke gevolgen kunnen hebben.