In Italië is het zo dat er bij de aankoop van een huis na het ondertekenen van een compromis in regel een voorschot verwacht wordt, afhankelijk van de onderhandelingen ergens tussen de 10 en 20% van de koopsom.
Het ‘vervelende’ voor onze Belgische en Nederlandse klanten is dat het volgens de Italiaanse gebruiken zo is dat dit voorschot rechtstreeks op de rekening van de verkopers terecht komt, hetgeen altijd wat argwaan oproept. Tot hier toe is dat in mijn ervaring gelukkig altijd goed verlopen, maar mochten er toch te grote twijfels zijn omtrent de betrouwbaarheid van de verkopende partij is er sinds recent een bijkomende mogelijkheid.
Je kan vragen aan de notaris om alle betalingen via zijn kantoor te laten verlopen én alle betalingen te laten blokkeren tot na de definitieve notariële akte in de registers is overgeschreven. Concreet betekent dit dat de verkopers hun voorschot niet in eigen hand krijgen + dat de verkopers ook nog op het ogenblik van de akte bij de notaris hun geld niet zien, eerst moet de akte worden overgeschreven, hetgeen in principe een kwestie van dagen is maar in sommige zones kan uitlopen….
Het hoeft niet gezegd dat de meeste Italiaanse verkopers geen fan zijn van dit nieuwe principe, het is voor hen niet enkel een uiting van ernstig wantrouwen (bruta figura) maar tevens moeten ze wachten op hun geld, daar waar vele verkopers het voorschot reeds nodig hebben om zelf een aanbetaling te doen voor hun eigen nieuwe huis.
Anderzijds blijft het zo dat een Italiaanse Notaris niet over een derdenrekening beschikt dus dat zij niet verplicht zijn betalingen aan derden via hun kantoor te laten gaan, toch zijn er steeds meer notarissen -vooral zij die ervaring hebben met buitenlandse kopers – die akkoord gaan hun rekening te gebruiken om de koopsom op te laten storten.
Als het resterende koopbedrag enkele dagen voor de akte op hun rekening staat, maken zij vervolgens een Italiaanse bankcheque (assegno circolare) op naam van de verkopers op om aan de eigenaars te geven op het moment van de akte. Let wel op, dit moet vooraf met de notaris besproken en onderhandeld worden, de meesten doen het niet en als ze het wel doen rekenen ze er een extra bedrag van enkele honderden euro’s voor.
Dit allemaal om te zeggen dat het altijd het meest praktische blijft om tijdig een Italiaanse bankrekening te openen – let wel, je moet daarvoor persoonlijk aanwezig zijn, enige tijd voor de akte het saldo daar op te storten om dan vervolgens een dag voor de akte zelf in de Italiaanse bank om de assegno circolare (bankcheque) op naam van de verkopers te gaan, dit is zoals Italiaanse verkopers er de voorkeur aan geven, een Italiaanse bankcheque.
Ze staan immers behoorlijk wantrouwig tegenover een buitenlandse bankcheque én hebben dan bovendien het ‘probleem’ dat het opnieuw enkele dagen duurt vooraleer dat ‘buitenlandse’ geld ook effectief op hun rekening staat.
Het ultieme alternatief – je hebt geen Italiaanse bankrekening, de Italiaanse notaris wil niet dat je via hem betaalt, de sommen blokkeren bij de notaris willen de eigenaars niet, de verkopers aanvaarden geen buitenlandse bankcheque, de tijd dringt… – is dat je er voor zorgt dat uiterlijk 1 dag voor de akte de koopsom rechtstreeks overgeschreven staat op de rekening van de verkopers én dat je er voor zorgt een individueel betalingsbewijs (met CRO-nr.) mee te hebben bij de notaris als bewijs dat alles vooraf vereffend is.
Het risico van dit noodplan is natuurlijk dat de verkopende partij al zijn geld reeds heeft ontvangen terwijl de definitieve notariële akte nog moet ondertekend worden.
Gelukkig doet de notaris voor de kosten van registratie en belastingen bij de overdracht én zijn eigen ereloon minder moeilijk, dat mag je gewoon vooraf overschrijven op zijn rekening.