Tijden veranderen snel, het besef is er nu wel

Omdat Italië 14 dagen ‘voor’ lijkt te zitten op België, is het misschien nuttig te weten welke lockdownregels gelden voor sporten, wandelen, de hond uitlaten,….

Italië heeft zeer veel totaal verschillende zones (wereldsteden, toeristische kustzones, bergen, platteland,…) waardoor het uitermate moeilijk wordt om één gedragsregel op te leggen die overal op dezelfde manier toegepast kan worden. De quarantaineregels zijn in hoofdzaak gebaseerd op stedelijk gebied, zoals Milaan en Rome, hetgeen tot veel onduidelijkheid kan leiden en tot veel discussies in andere gebieden.

Wandelen, joggen, gaan fietsen was in eerste instantie toegestaan maar had typische Italiaanse toestanden tot gevolg. Je moet hier één ding weten, Italianen vinden alles leuker in groep, dus na verloop van tijd liepen de parken overvol van mensen in sportkleding, waren overal spelende kinderen met ‘wandelende’ moeders en ging men in groep wel even de Giro d’Italia fietsen. Al deze plotse buitenactiviteitendrift zorgde voor inbreuken op de geest van de wet, je moet immers elk niet noodzakelijk contact met je medemens vermijden, ook als je sport.

Dus, parken dicht, stranden dicht, de wandeldijk dicht én de extra toelichting dat je mag joggen of wandelen maar dan alleen én enkel als je minstens altijd één meter tussenruimte kan voorzien met de andere mensen, hetgeen uiteraard in steden zo goed als onmogelijk is.

Waar ik woon daarentegen zie je ook in niet lockdowntijd geen mens op straat of in de mij omliggende bossen, er is eerder risico dat een hert binnen de meter komt dan een medemens. De keerzijde is dan weer dat als mijn vriendin foto’s post op FB en Instagram van onze lange dagelijkse wandeling, we kritiek krijgen van ‘dat mag niet hoor’ tot ‘je moet de minder gelukkige mensen in een flatgebouw in een grootstad niet zo jaloers maken’… Burgerzin en -onzin, het is soms een dunne lijn.

Zelfde onduidelijk verhaal over met de hond wandelen, wat na enkele dagen reeds beperkt is geworden tot ‘de hond uitlaten’. Met andere woorden: geen onnodig lange wandeling, enkel de pipi-kaka-walk. Zelfde reden als de sport: de hond uitlaten betekent voor Italianen andere mensen met een hond opzoeken en gezellig samen een praatje maken terwijl de honden spelen, tussen de keuvelende mama’s die hetzelfde doen terwijl de kinderen op de glijbaan zitten, en de joggers die opvallend veel rustpauzes inlassen om het over het ondenkbare feit te hebben dat het voetbal en de Formule 1 niet langer doorgaan.

De geest van de wet, burgerzin, zelfdiscipline, verantwoordelijkheid…het leken een beetje woorden uit de oude doos anno 2020, maar ze zijn nodig om de regels te respecteren. Een kennis van ons liet enkele dagen geleden op de social media weten dat ze haar hond – ze woont op de zevende verdieping van een druk flatgebouw hartje Genua – ‘te leen’ aanbood zodat iedereen uit het gebouw een geldige reden had om op straat rond te lopen. Ze kreeg daar zodanig veel (terecht) negatieve reactie op dat ze de post snel weghaalde, de hond was vermoedelijk ook na enkele dagen doodmoe – met een volstrekt lege blaas.

De tijden veranderen dus snel, de mensen zijn hier ondertussen gaan beseffen dat we er met z’n allen doormoeten en het geen zin heeft er de kantjes van af te lopen. Hoe ernstiger we het nemen, hoe meer kans dat we er samen sneller vanaf kunnen zijn.